Mijn kinderen van de Zoutkreek...
In Scandinavie weet zo goed als iedereen wat oriëntatielopen is. Zij komen er op jonge leeftijd, vaak al op school, mee in aanraking tijdens de turn- of gymlessen. Het gebeurt geregeld dat er wedstrijden live op TV worden uitgezonden. In Vlaanderen en Nederland ligt die bekendheid heel anders...
ORIËNTEREN IN DE ARCHIPEL...
Bij de start krijg je een kaart. Samen met je kompas en een chip bevestigd aan je hand, passeer je al lopend in de juiste volgorde langs elektronische posten die je moet loggen. Wie daar als eerste in slaagt, is de winnaar. Ik sta samen met mijn gezinsleden op de kade van de jachthaven Matvik. Kleine sloepen worden volgeladen met geduldig wachtende, gepassioneerde, vooral Zweedse oriënteerders. Als we zelf aan de beurt zijn en de overtocht maken naar het fascinerende eilandje ‘Östra Bokö’ weet ik het ineens heel zeker. Zo moet het zomerse speelterrein van Tjorven, Pelle en de Sint-Bernardshond Bootsman er ongeveer uit gezien hebben. De overtocht naar Östra Bokö duurt net lang genoeg om even in gedachten verzonken te zijn…
OORSPONG VAN DE ZWEEDSE VONK...
De al wat rijpere lezer herinnert zich ongetwijfeld de Zweedse TV-serie uit 1964 ‘Vi på Saltkråkan’. Voor Vlaamse televisiekijkers beter bekend als ‘De Kinderen van de Zoutkreek’. Eigenlijk is het geen correcte vertaling, maar het klinkt wel erg goed en met die titel zit het in ons collectief geheugen. Voor velen vormde deze serie het startpunt van een nimmer aflatende fascinatie voor het Hoge Noorden. Voor mij was dat niet anders, al moet ik toegeven dat het verhaal van ‘Nils Holgerssons wonderbare reis doorheen Zweden’ en het Deense sprookje ‘De Sneeuwkoningin’ aardig mee aan de weg hebben getimmerd...
DENKEN AAN TJORVEN, PELLE, BOOTSMAN EN NILS...
Tjorven, Pelle en Bootsman leefden zich ’s zomers uit op het fictieve eiland ‘Saltkråkan’ in de Stockholm-archipel, maar met dit oriëntatieloop-avontuur zetten we koers naar de Blekinge-archipel ten oosten van Karlshamn en ten westen van Karlskrona in Zuid-Zweden. Nils Holgersson streek samen met de wilde ganzen neer op het dak van de kerk van Karlskrona van waar ze een imposant zicht hadden op de stad en de archipel...
MET DANK AAN STIGMÄNNEN...
De lokale orëntatieloopclub ‘Stigmännen’ van Karlshamn organiseerde ook in 2016 zijn tweedaagse, pittige zee-oriëntatieloop, bestaande uit drie etappes : één middel-etappe meteen aan zee, gevolgd door een sprint-etappe op een eiland in zee, dit jaar het eilandje Östra Bokö en een derde lange etappe opnieuw op het vaste land om de zeebeentjes nog wat extra te strekken...
AANKOMST OP ÖSTRA BOKÖ...
Wanneer we voet aan wal zetten op Östra Bokö hebben we de ‘cultuurshock’ van de eerste etappe al min of meer een plaats kunnen geven: zwerfkeien van 15 meter hoog, verrassende loofwouden, stenige plateau’s waar alles op elkaar lijkt, een verdoken roestige prikkeldraad, zo waar maquis-achtige vegetatie hier aan de mediterrane Zweedse zuidkust. Benieuwd wat er op dit eilandje op ons afkomt. Östra Bokö, een onbewoond eilandje, oogt in elk geval op het eerste zicht erg lieflijk. We ontmoeten er de gezellige drukte van rugzakken en oriënteerders nabij een weide en een strandje...
KRISKRAS DOOR HET EILAND...
Een kwartiertje opwarmen en dan actie. Het eiland blijkt al snel toch niet zo lieflijk en toegankelijk als bij aankomst, maar het is wel betoverend mooi en enorm afwisselend. Dichte stekelige begroeiing, moeraszones, kliffen met eronder de blauwe zee, nauwelijks paden maar wel honderden meters stenen muurtjes, open grasvlakten en rotsplateaus. Het wisselt zich allemaal in snel tempo af. Zoals de kaart illustreert, zie ik letterlijk en figuurlijk alle hoeken van het eiland. Het hoogtepunt vormt ongetwijfeld de doorsteek naar Ideholmen, dat als een haviksneus vast hangt aan het hoofdeiland. Mijn opeenvolging van posten is zodanig dat ik de route door het 40cm diepe zeewater verkies, maar menig sportieveling rondom mij zie ik avontuurlijk gaan voor de nog diepere zones meer zuidelijk op de kaart. Een doorwinterde oriëntatiespecialist met Noord-Friese slufter-ervaring kan zich hier ongetwijfeld iets bij voorstellen. Of ik me nu Pelle, Tjorven of Bootsman voel, weet ik niet goed, maar in elk geval hiervoor ben ik gekomen! Ik zit er middenin. Dit is mijn persoonlijke Zoutkreek...
NAAR DE FINISH...
Het ware oriëntatiegeluk lacht me toe, het opspattende zeewater van voorbij zoevende oriëntatielopers heeft iets heroïsch. De finish komt in zicht. Ik klok af. In de verte zie ik mijn echtgenote haar laatste honderden meters afwerken. Wat een droomplek, mijn geliefd Zweden in volle glorie. Aan de waterkant staan mijn eigen kinderen die reeds hun parcours hebben afgelegd. Het lijkt me alsof ze nog even samen met de kaart in de hand gezellig staan na te kaarten. Ze hebben mij nog niet opgemerkt. Ik geniet van dit moment. Een gevoel van intens geluk daalt neer. Prachtig, zie ze daar nu staan op dit zonovergoten eiland, mijn kinderen van de Zoutkreek…
MEER INFO...
Ook zonder te oriënteren is een bezoek aan de archipel van Blekinge zeker de moeite waard.